به یاد بچگی،بادکنک زردِ زرد

تلاش برای برگشتن به روزای اوج

جمعه, ۱ آذر ۱۳۹۸، ۱۰:۵۲ ق.ظ

از آدم امیدوار و روبه‌جلویی که بودم، چند سالی هست که فاصله گرفتم. حتی یادم نیست از کی و چرا. تلاش هام برای برگشت هم به در بسته می‌خوره. جدیدا که یه روزایی می‌شه که از صب تا شب به معنای واقعی کلمه تو تختم و حتی حوصله‌ی غذا خوردن هم ندارم.جالبیش اینجاست که الان برای هر درس دوتا پروژه باید تحویل بدم.برای پایان‌نامه باید تلاش کنم حتی پروپوزال هم ننوشتم .قس علی هذا

گفتم شاید ویتامین ب بدنم کم شده و رفتم آمپول زدم.تاثیرش فقط یه روز بود. حالا با اغماض دو روز!

راهکاری واسه برگشتن به زندگی داشتین، استقبال می‌شه

  • Maha

نظرات (۲)

شاید راهی که توش هستید راه واقعی شما نیست

شاید دارید سعی می کنید توی قالبی که فکر می کنید برای شماست جا بشید

برای من اینطور بود

شاید هم توقعات زیادی که در مقطع زمانی از خودتون داشتید ، شما رو خسته کرده

شاید ناکامی های متعدد در مسیرتون بوده

 

+هر چی هست وقتی انگیزه نیست ، حرکتی نیست

برای زندگی هممون پیش میاد

 

+من معمولا کامنت نمیذارم. در تعجبم. دیگه بی نتی فشار اورده :/

پاسخ:
جرات تغییر راه هم نیست متاسفانه.امیدوارم زودتر تموم شه.
ممنون بابت کامنتت:)

من که زدم به خاکی 😐😁 اگه جواب داد اعلام می کنم :/ 

ولی آرامش خاکی بیشتره ، بعد از رد کردن جاده خار مغیلان البته :/

البته کلا منطق میگه دانشگاهو هرجور هست باید تموم کرد. بعدش خدا بزرگه. موفق باشییی و پر انرژی

هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی